سرپرست کاوش محوطه باستانی پاسارگاد گفت: کاوش باستان شناسی در این محوطه به کشف تراشه های زائد حاصل از ساخت مکعب های سنگی زندان سلیمان، سفال شاخص هخامنشی و نیز سرپیکان سه پره مفرغی از همان دوره منجر شده است.
علی موسوی از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: کاوش های گسترده باستان شناسی در محوطه باستانی پاسارگاد پس از گذشت بیش از 50 سال از سر گرفته شد.
وی افزود: طرح جامع کاوش های باستان شناسی در محوطه پاسارگاد با هدف مطالعه فراگیر آثار باستانی از دوران پیش از تاریخ تا سده های هفتم و هشتم هجری به مدت پنج سال پیش بینی شده است.
به گفته این باستان شناس، فصل نخست فعالیت ها در محدوده ویرانه های برج سنگی معروف به زندان سلیمان با هدف روشن کردن ابهامات درباره ماهیت و کاربرد آن در دورۀ هخامنشی انجام شد.
موسوی اظهار داشت: بنای معروف به زندان سلیمان شامل بقایای دیواری به بلندی 14 متر در شمال محدوده کاخ ها واقع شده است.
وی تصریح کرد: این دیوار در اصل باقی مانده یک برج سنگی چهار ضلعی مسقف بوده که بر اثر استفاده از سنگ های آن در ساخت بناهای متاخر به این شکل در آمده است.
موسوی تأکید کرد: مقایسه این برج سنگی با بنای مشابه دیگری موسوم به کعبه زرتشت در نقش رستم نشان داده که هر دو این ساختمان ها بسیار شبیه به هم بوده و شاید کاربرد یکسانی نیز داشته اند هرچند که هنوز کاربرد دقیق آنها نا معلوم است.
این باستان شناس افزود: بنا به سنگ نبشته شاپور اول ساسانی، برج سنگی کعبه زرتشت دژنبشت نامیده شده که شاید به محل نگهداری اوستای مقدس اشاره داشته است.
وی با بیان این که که این کاربری برای بنا در دوره هخامنشی قطعی نیست، تصریح کرد: غیر از فرض یاد شده، کاربری آرامگاهی و نیز معبد برای این بنا پیشنهاد شده است.
موسوی عنوان کرد: به منظور یافتن پاسخی درخور، به منظور شناسایی هویت واقعی بنا، گروه باستان شناسی حاضر تصمیم گرفت تا تپه کوتاهی که در جنوب شرق بنای زندان واقع است را کاوش کند.
وی گفت: پیوند این پشته با برج سنگی به وضوح در نقشه اولیه محوطه و تصاویر قدیمی هوایی دیده می شود.
موسوی با بیان این که بررسی های ژئو فیزیک سال های اخیر در حوالی بنا از احتمال وجود ساختمانی به شکل دروازه شواهدی به دست داد، افزود: اما پی بردن به آثار معماری نهفته و چگونگی ارتباط بنا با تپۀ جنوبی بدون انجام کاوش ممکن نبود.
این باستان شناس، کاوش محدوده برج سنگی را از اهداف اصلی برنامه طرح جامع باستان شناسی پاسارگاد اعلام کرد که قریب به یقین در مجموعه بزرگتری قرار داشته و به محدوده چهارباغ متصل بوده است.
وی گفت: کاوش ها در این فصل به نتایج غیر مترقبه ای از جمله کشف آثار معماری متفاوتی با بناهای شناخته شده هخامنشی در محوطه منتهی شد.
به گفته این باستان شناس، کاوش در مرکز و دامنه شمالی تپه آثار معماری منظمی با نقشه متقارن به دست داد.
موسوی با بیان این که دیوارها همگی از گل کوبیده یا چینه ساخته شده و دارای زوایای راست گوشه هستند، اظهار داشت: این دیوارها فضاهای مستطیل شکلی را ایجاد می کنند که شبیه دالان های دراز انباری است و درون این فضاهای معماری در دو مرحله با سنگ پرشده اند.
وی با بیان این که با ایجاد یک گمانه پیشرو در مرکز تپه مشخص شد که دیوارهای چینه ای روی یک شالوده مستحکم ساخته شده، افزود: این شالوده عبارت است از خرده سنگ و خاک ماسه دار که به ضخامت سه متر در زیر بنا انباشته و کوبیده شده است.
موسوی تصریح کرد: یافته های کاوش در این فصل شامل تراشه های زائد حاصل از ساخت مکعب های سنگی زندان سلیمان، سفال شاخص هخامنشی و نیز سرپیکان سه پره مفرغی از همان دوره است.
به گفته موسوی، این بقایا در نهشته های کاوش شده در این تپه به خوبی نشان از قدمت آثار کشف شده به دوره هخامنشی دارد.
این باستان شناس ادامه داد: تفسیر و شناخت دقیق ماهیت آثار یاد شده در این مرحله هنوز زود است اما نقشه کنونی مجموعه با بخش هایی از تخت جمشید و حتی با آثار معماری خشتی محوطه هایی چون گودین تپه قابل مقایسه است.
موسوی اظهار امیدواری کرد که در فصل بعدی پلان کل مجموعه و چگونگی ارتباط آن با برج سنگی مشخص شود.
به گفته وی، محوطه باستانی پاسارگاد نخستین و کهن ترین سکونتگاه سلطنتی سلسله هخامنشی در فارس است که تاریخ بنیان آن به دورۀ فرمانروایی کوروش بزرگ در قرن ششم پیش از میلاد می رسد.
به گفته این باستان شناس، در مجموع بیش از 50 اثر تاریخی در محوطه میراث جهانی پاسارگاد و پیرامون آن قرار دارد که شامل بقایای سکونتگاه های پیش از تاریخی تا استقرارگاه های اسلامی در سده های ششم و هفتم هجری است.
محوطه میراث جهانی پاسارگاد در محلی به نام دشت مرغاب در 130 کیلومتری شمال شیراز، نزدیک به سرحدات شمالی استان فارس واقع شده است.
منبع: ایرنا
پایان خبر
رفتن به صفحه آرشیو اخبار
